προσσίτιος

-ον, Α

1. αυτός που είναι κατάλληλος για τροφή

2. (το ουδ. πληθ. ως ουσ.) τὰ προσσίτια

(κατά τον Ησύχ.) όσα προσφέρονται ως τροφή, εδέσματα, ποτιδόρπια*.

[ΕΤΥΜΟΛ. < προσ-* + σῖτος + επίθημα -ιος].